051. ΣΤΕΡΗΣ Γεράσιμος (1895–1985)

‘Ομηρικό ακρογιάλι’

Λάδι σε καμβά επικλμ.σε σελοτεξ 50×69 εκ υπγρμ κ.δ

€ 3.500 – 4.000

Ποιητικό τοπίο, αντιπροσωπευτικό του Στέρη, με έντονα λυρικά, συμβολικά, ονειρικά στοιχεία, με  μεταφυσική κυβιστική διάθεση-«υπερβατότητα», με ξεκάθαρη αναφορά στο  μοτίβο της αναμονής της κόρης για τον ναυτικό-αγαπητικό, παρμένο από  την δημοτική μας τραγουδοποιία και ποίηση. Ο καλλιτέχνης επικεντρώνεται στην ψυχή του τοπίου, με τον φλοίσβο του κύματος, το μουρμούρισμα του ανέμου, το μόχθο και τη χαρά του ανθρώπου.

Με μια μορφοπλαστική γλώσσα νεωτερική αλλά ανένταχτη, μοντέρνα αλλά ελληνική,  μακριά από τις δεσμεύσεις μιας ελληνικότητας συναισθηματικής, στην  προσπάθειά του, όπως ο ίδιος υποστήριζε, «να συλλάβει το αρχαίο ελληνικό όραμα, το πυθαγόρειο… Η ποιητική δύναμη και η λακωνικότητα  της έκφρασης, με μορφοπλαστικό λόγο λιτό και αυστηρό, πυκνό και περιεκτικό, προσδίδουν στο έργο μοναδικότητα. Η αρχιτεκτονική διαμόρφωση του τοπίου με στιβαρούς, κλειστούς όγκους συνθέτει ένα  ερημωμένο αχρονικό σκηνικό, non finito που σε συνδυασμό με τη σύζευξη φανταστικού με το πραγματικό του ελληνικού τοπίου φορτισμένου από την  εισβολή του υποσυνείδητου, το μεταμορφώνει σε ακρογιάλι του νόστου.