047. ΜΠΟΥΖΙΑΝΗΣ Γιώργος (1885-1959)

’Γυναίκα οκλαδόν’ πδ 1930

Λάδι σε ξύλο 74×52 εκ  υπογρμ. π.α

€ 6.000 – 9.000

ΠΡΟΕΛ/PROV: Ιδιωτ. συλλ. Παρίσι / Priv. coll. Paris France

Στο πλαίσιο της ανθρωποκεντρικής ζωγραφικής του ο Μπουζιάνης αποτυπώνει τον καθολικό χαρακτήρα της γυναικείας μορφής μ΄ έναν εξπρεσιονισμό  ιδιαίτερα υψηλής ποιότητας σε ένα  σπάνιο έργο αναμφίβολα Μουσειακής αξίας.

Σε ένα χώρο διαμορφωμένο με αδρές πινελιές, υπαινικτικό που μεταμορφώνεται σε εσωτερικό τοπίο εσωτερικών ψυχικών καταστάσεων, καταφέρνει αριστοτεχνικά την υπαρξιακή αποτύπωση και δυναμική υποβολής της φιγούρας με μία αισθητική γοητεία μίας σάρκας που πάλλεται από κραδασμούς.

Με ενδοσκοπική διάθεση, το γήινο σώμα μεταμορφωμένο και πλασμένο από χρόνο, ως ψυχικό βίωμα, ως παρουσία και απουσία, με έντονο συναισθηματικό φορτίο, κυρίαρχη την παραμόρφωση και την ρευστή δυναμική φευγαλέα χειρονομία, ενσαρκώνει την επίγνωση θνητότητας, την αγωνία του αναπόδραστου της ανθρώπινης κατάστασης και την απώλεια. Μέσα από την παραμόρφωση, η ταυτότητα καταργείται. Χωρίς χαρακτηριστικά, βλέμμα, άκρα, αντιρεαλιστική και ταυτόχρονα αρχέγονη, μια ανεικονική σχεδόν αναπαράσταση χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης, αλλοιωμένη και αποδομένη με τραχύτητα, αποκτά ένα βαθύ αισθητικό συμβολισμό, υποκειμενισμό και ενδοστρέφεια. Με δραματικό, λιτό, βασανισμένο, αδιαπέραστο και ακαθόριστο χρώμα, με χειρονομιακή γραμμή, χρωματική άρση του παραδοσιακού ρόλου του σχεδίου και του χρώματος επιτυγχάνει μία εντυπωσιακά εσωτερική οργάνωση της μορφής. Στην αρχετυπική φόρμα αποτυπώνονται η μοναξιά, η αβεβαιότητα, η φθορά, με ένα τρόπο που της προσδίδει συμβολικό και υπαρξιακό περιεχόμενο.